Met de club naar de FC

Eindelijk moest het er maar eens van komen, via de club, vv Poolster, kregen we de mogelijkheid om eens, voor mijn gevoel veilig omringd door bekenden, de grasmat in de euroborg van dichtbij te bekijken! Mijn beeld van een voetbalwedstrijd in zo’n stadion, is getekend door het beeld van voetbalrellen die ik weleens op de tv zie, en sta meteen al doodsangsten uit, als ik bedenk dat ik daar met m’n zoon moet lopen.

Maar goed, met de club als warme deken om ons heen, moest het goedkomen. Op de parkeerplaats van sportpark Oldencate, waar we ons verzamelden, werden de auto’s vol gezet, en de kaarten verdeeld. De kinderen speelden enthousiast met elkaar, en de grote mensen spraken uit, dat het mooi weer was, en speculeerden over de uitslag.

In Groningen geparkeerd, waren er, tijdens de mooie wandeling ri Euroborg, overal groen/witte shirts en accessoires te zien, ongelofelijk hoeveel mensen er op de been komen, voor een voetbalwedstrijd! Onderweg werden we er, door een mede strijder, nog op gewezen, dat we de tassen dicht moesten ritsen, want anders werd de tas leeggeroofd. Zie je wel, mijn angsten werden al bewaarheid, stevig hield ik m’n tas tegen me aan, zoals ik dat geleerd had van m’n moeder.

Boven aangekomen, kwamen we tot de conclusie, dat we nog veel te vroeg waren, en hebben we de fanshop opgezocht, waar de jongens hun ogen uitkeken, overal groen witte hebbedingen, en natuurlijk, tenuetjes! De nieuwe waren er nog niet, maar de oude wel voor de helft afgeprijsd, en moeders zouden toch geen moeders zijn, als ze op zo’n dag niet even in de buidel willen tasten, voor dat onbetaalbare blije snoetje, als dat shirt gedragen wordt!

Na de barre tocht, de fanshop uit, zijn we weer op zoek gegaan naar de ingang die wij moesten hebben, en onderweg was het mooi mensen kijken, tjonge, wat een volk op de been!

Toen we uiteindelijk, via de “gele mannetjes” (lees, “beveiliging”), die een blik in onze heilige tas moesten werpen, het stadion inliepen, bekroop me toch even een blij gevoel; een enorme groene grasmat, met een mega voetbalshirt in het midden, aan de overkant een heel groot “FC Groningen” in de stoelen verwerkt, en tot mijn grote verbazing en opluchting, geen bebloede gezichten en rel schoppende supporters.

Ok, kind in het vizier, en op zoek naar onze plaatsen. Rij 3, stoel 15 en 16. Dus hop, eerste trap maar naar beneden, en rij 3 zoeken. Daar zaten al mensen, huh? Heel Poolster was verdwenen en de mensen keken quasi geamuseerd naar onze blonde haren, en onzekere blikken.

Ok, verkeerde vak…

Zoals te doen gebruikelijk, had ik niet goed gekeken, en kwam ik er een beetje laat achter, dat er een plattegrond op de achterkant van de kaart stond, om ons naar het goede vak te loodsen. Vlakbij het goede vak, kwam de jeugdvoorzitter al heel opgelucht onze kant op, hij was bang, dat we de weg kwijt waren (hoezo mensenkennis!). De warme deken van de club werd bevestigd! Eindelijk zaten we op de juiste plek, en waren we niet meer interessant voor de jongens. Heerlijk!

We hebben van het begin tot het eind genoten, het groepsgevoel geanalyseerd, als kuddedieren meegedaan, de voetballers bemonsterd, en meegejuicht als er bijna een goal werd gezet. Bijna, want hoewel ik het idee had, dat “onze” jongens overwegend balbezit hadden, en d.m.v. mooie trucjes, veel kansen, heeft FC Groningen verloren.

Bedankt vv Poolster, voor deze mooie ervaring!!!