The Barrel Challenge 2019

28 januari 2019 redactie 4480 Views

The Barrel Challenge 2019
Team Bil & Sil: Robby Buurma, Jennifer Klevering, Klaas van der Veen en Diana Buurma

Wat een week, wat een week. Zoveel gezien zoveel meegemaakt en zoveel ervaringen, wat een week.
Zaterdag 19 januari vertrokken we met een oude barrel om in 6 dagen een rondje Scandinavië af te leggen. De tocht was georganiseerd door “The Barrel Challenge”. Samen met nog zo’n 299 barrels werden we zaterdag aan het eind van de middag verwacht in de havens van Rostock en Travemunde om hiervandaan met de barrels op de boot naar Trelleborg te vertrekken. Onderweg naar Rostock, onze opstap plek, kwamen we al vele andere deelnemers tegen. We dachten dat we onze barrel wel aardig hadden gepimpt met wat extra verlichting en allerlei sponsoring maar vergeleken met wat we tegenkwamen onderweg viel onze auto eigenlijk in het niet. Met een klein beetje vertraging vanwege een ongeluk op de Duitse snelweg kwamen we toch mooi op tijd aan in Rostock. Samen met nog een hele grote groep gingen we onder luid lawaai van allerlei sirenes en hoorngeschal en de nodige flitslichten in alle mogelijke kleuren aan boord van de veerboot. Aan boord was eten voor ons geregeld en een hutje waar we in konden overnachten.

Dag 1
De zondagmorgen kwamen we op tijd aan in Trelleborg en stond de eerste etappe van de tocht voor de boeg. We waren nog maar amper van de boot of de eerste blaastest bij meneer agent was een feit. De agenten waren wel heel nieuwsgierig wat we met onze uitgedoste auto van plan waren. Die vraag konden we heel makkelijk beantwoorden, omdat we de hele route op de motorkap van de auto hadden geplakt. Nadat we vertelden dat er nog een heleboel andere auto’s voorbij zouden komen, wensten de agenten ons een goeie reis en konden weer verder rijden.

Ons doel voor deze dag was om op tijd in Stockholm te komen om daar de volgende boot te halen die ons naar Turku in Finland zou brengen. Voor ons verliep deze trip erg voorspoedig. Genietend van de steeds witter en kouder wordende omgeving reden we op ons dooie gemak naar Stockholm.
Onderweg zagen we een mede barrelrijder aan de kant van de weg staan met de motorkap omhoog en veel witte rook. In de reglementen staat dat je verplicht bent te stoppen en te helpen, maar deze auto was helaas niet meer te helpen (koppakking stuk). We vonden het wel erg sneu voor deze 2 jongens dat na een paar honderd kilometer de fun al over was. Later die dag hoorden we dat ze hun oude barrel bij een handelaar in Zweden hebben achtergelaten en daar met een andere barrel hun tocht konden vervolgen. Om 18.00 uur voeren we met een met barrels afgeladen boot de haven van Stockholm uit. De volgende morgen kwamen we om een uur of 7 aan in Turku.

Dag 2
Aan boord van de boot hebben we de routebeschrijving van dag 2 gekregen en eenmaal aan land vertrokken we richting Oulu bovenin Finland. Onderweg vielen we weer van de ene in de andere verbazing van de prachtige landschappen. En hoe hoger we kwamen met de auto des kouder het werd, we hebben temperaturen gemeten van -26 graden die dag. Ook deze dag verliep weer vlekkeloos voor ons. Via de app kregen we mee dat her en der verscheidene rijders vast waren komen te zitten in de sneeuw. Sommigen waren door een alternatieve route te nemen vast komen te zitten, terwijl anderen gewoon van de weg af waren gegleden door de gladheid. Gelukkig kon iedereen weer de weg opgeholpen worden en de route verder uitrijden.

Eenmaal aangekomen in Oulu hebben we ingecheckt in ons hotel. De routebeschrijving voor de volgende dag konden we ophalen in een ander hotel dat ongeveer 45 minuten lopen was van de onze. Aangezien we het grootste deel van de dag in de auto doorbrengen en niet veel beweging kregen besloten we om er een lekkere wandeling van te maken. Halverwege onze wandeling waren we het er al over eens dat we met de taxi weer naar ons hotel terug zouden gaan, wat was het koud!!!!!!

Dag 3
Deze dag zou ons weer via een mooie route naar Zweden leiden naar het plaatsje Umeå. Na het ontbijt de koffers weer gepakt en klaar om te vertrekken, maar helaas dacht onze auto daar anders over. Het was -23 en de auto had geen zin om te starten deze morgen door de kou. We hadden zelf niet de middelen bij ons om de auto op te warmen. Diverse hulptroepen hebben geprobeerd onze auto te reanimeren maar we kregen hem niet aan de loop. Er was iets bevroren in het brandstofsysteem en daardoor wilde de motor niet aanslaan. Onze enige optie was om de auto een verwarmde parkeergarage onder de grond in te duwen en hopen dat hij daar zou opwarmen, zodat deze weer wilde starten. Zo gezegd zo gedaan. De auto onder de grond gestald en na 10 spannende minuten was het starten en lopen. We sprongen een gat in de lucht. Eindelijk konden we op pad. We kregen al berichtjes binnen van andere rijders dat ze nog even via de poolcirkel waren gereden. Helaas zat dat er voor ons niet in omdat we al een uur of 2 achterstand hadden.
Na een paar uur rijden hebben we Finland achter ons gelaten en zakten we langs de kust van de Botnische zee weer naar beneden Zweden in om daar aan het einde van de middag in te checken in de gevangenis van Umeå. De oude gevangenis wel te verstaan, die was omgebouwd naar een leuk hotel. Met in het achterhoofd de startproblemen van hedenmorgen dachten we er goed aan te doen om de auto weer in een verwarmde parkeergarage te stallen.
Een parkeergarage was zo gevonden alleen was deze niet verwarmd maar was er wel een stopcontact voor de auto waarmee je een soort standkacheltje onder de motorkap van de auto van stroom kon voorzien. De meeste auto’s in deze garage stonden zo aan de stekker. Wij dachten slim te zijn om in dit stopcontact eventueel een föhn aan te sluiten en zo de motor op te warmen mocht deze weer niet willen starten de volgende morgen.

Dag 4
Vol goede moed en met föhn liepen we deze morgen richting de parkeergarage om de auto op te halen. Het was niet zo koud geweest deze nacht (-13 graden) en waren er echt van overtuigd dat de auto zou starten. Bij het starten liep de motor 3 slagen en was het weer gebeurd, maar we hadden nog een troef achter de hand, de föhn!!! De stekker in het stopcontact en de motorkap omhoog en …… helaas. Bij navraag bleek dat bij echt koude temperaturen de stroom pas wordt ingeschakeld op de stopcontacten. Blijkbaar was het nog niet koud genoeg. Dus stonden we weer met een auto die niet wilde lopen. De enige manier om de auto aan de loop te krijgen was om de motor voor te verwarmen. Er was geen stroom beschikbaar en de bouwmarkten ter plaatse hadden ook geen gasbranders te koop. Restte ons niets anders dan een andere hulplijn in te schakelen. Alle andere rijders waren inmiddels al vertrokken richting Östersund, de eindbestemming van dag 4, dus hebben we ons maar af laten slepen naar een verwarmde werkplaats. En ook nu was het na een paar minuten weer starten en lopen. Nadat we hadden afgerekend met het sleepbedrijf, en we een wel heel duur schaalmodelletje meekregen als aandenken, zijn we 4 uur later dan gepland alsnog vertrokken.

Gisteren hadden we de elanden en de rendieren al gemist omdat we te laat op pad gingen en dachten dat we ze vandaag ook niet meer zouden zien. Na een uurtje of 3 rijden hadden we dan eindelijk het geluk en zagen we de rendieren langs de kant van de weg staan. Even later na een bocht boven op de rem, want er stond nog een groepje midden op de weg. Na stevig door te zijn gereden over onverlichte wegen vol met ijs en sneeuw waren we om acht uur ‘s avonds eindelijk in Östersund bij het hotel. Om te voorkomen dat onze auto weer niet wilde starten hebben we net zolang door Östersund gereden tot we een verwarmde garage hadden gevonden.

Dag 5
Deze dag stond een mooie route naar Hamar in Noorwegen op het programma. Gelukkig konden we deze morgen wel op tijd vertrekken en zaten we om 8.30 in een lekkere warme auto. Net als de voorgaande dagen vielen we van de ene in de andere verbazing door het schitterend uitziende sprookjesachtig landschap.
Onderweg kregen we via het nieuws nog mee dat het in Nederland code Oranje was i.v.m. sneeuw en dat er record aantallen aan files waren, terwijl men hier in Scandinavië rustig met 100 km/uur over besneeuwde en bevroren wegen rijd.

Dag 6
Ook in Hamar hadden we een verwarmde garage gevonden en konden we deze morgen ook weer op tijd vertrekken. Deze laatste dag hebben we als eindbestemming Bergen. Na een kort bezoekje aan het “Vikingschip” gingen we met de auto richting de fjorden. Hier werden we wederom getrakteerd op schitterende landschappen met veel sneeuw. Gelukkig hebben de Noren het ons gemakkelijk gemaakt door tunnels te maken in al die grote rotspartijen. De langste tunnel die we deze dag hebben doorkruist was maar liefst 24 kilometer lang. En na bijna elke tunnel kreeg je het gevoel of je ineens weer in een hele andere wereld uitkwam. En net als alle andere dagen kwamen we weer in het donker op onze plek van bestemming aan. Na het opfrissen in het hotel hebben we samen met andere barrelteams gezellig wat gegeten en gedronken in het prachtige oude centrum van Bergen.

Prijsuitreiking en afsluiting
De volgende ochtend was het om een uur of 11 weer verzamelen bij de boot die ons met een tussenstop in Stavanger naar Hirtshals in Denemarken zou varen in 18 uur tijd.
Op de boot was ‘s middags de officiële prijsuitreiking voor grootste pechvogel, mooiste barrel en de winnaars van de Challenges werden bekent gemaakt. Helaas voor ons zijn we niet in de prijzen gevallen maar we hebben een hoop lol gehad elke dag met het uitvoeren van de diverse challenges.
Zo moesten we een sneeuwpop nabouwen vanaf een foto. De grootste uitdaging hier was dat de sneeuw bij temperaturen van -30 graden niet wil plakken dus moesten de teams erg vindingrijk zijn om een sneeuwpop in elkaar te krijgen. En hiervan een foto bij de jury laten zien. Een andere challenge die ons nog lang zal heugen was het eten van een lokale lekkernij genaamd “Surströmmings”. Alleen al bij het openen van het blikje was voorzichtigheid geboden. Een drupje van de inhoud op je kleding was al genoeg voor een avondje braakneigingen. De geur was niet te harden, laat staan het eten ervan. Respect voor de twee dames in ons team die allebei een stukje van deze vis naar binnen hebben weten te werken.

Op de laatste dag waren de opdrachten om onze Barrel in de showroom zien te krijgen van de merkdealer en het verkrijgen van een goudkleurig ventieldopje. Ook deze uitdagingen bleken achteraf reuze mee te vallen. Een uurtje na vertrek uit het hotel hadden we opdracht 1 al voltooid en stond onze barrel in de showroom van de lokale Subarudealer. Aan het einde van de dag hebben we ook opdracht 2 met wat kunst en vliegwerk voltooid. En zo hadden we over de hele week gezien toch mooi al onze challenges met goed gevolg weten uit te voeren.

Zondag 27 januari kwamen we mooi op tijd aan in Denemarken en restte ons nog een tripje van zo’n 800 km naar huis met veel sneeuw en later veel regen. Aan het einde van de middag waren we toch ook wel weer blij bij het zien van het bordje SPIJK GN.

Het was een geweldig mooi avontuur en volgend jaar zijn we er zeker weer bij. Voor nu eerst nog even lekker nagenieten.