Huisarrest voor Amigo

Vandaag en morgen is het weer zover, het zijn de nationale vogelteldagen. Ik verheug me er al maanden op. Eindelijk tel ik weer mee. Een half uur lekker warm achter het glas de hoeveelheid vogels tellen die toevallig bij ons in de tuin neerstrijken. Vorig jaar was het echt een totale mislukking en dat gaat me niet weer gebeuren.

Om de sluwe beestjes te lokken had ik alle bomen in de tuin van vetbollen voorzien. Mijn luie stoel stond op de beste plek voor het raam. Koffie en een pak van die overheerlijke kletskoppen binnen handbereik. Een verrekijker heb ik er tegenwoordig wel bij nodig want met het blote oog zie ik echt het verschil niet tussen een huismus en een ringmus. Zo zat ik dus vorig jaar lekker in het zonnetje en achter het glas er helemaal klaar voor. En ik maar wachten en wachten. Een half uur werd drie kwartier en de kletskoppen waren allemaal al op. Ik dacht nog, geen mens bij de vogelbescherming kan nagaan of ik nu een kwartier meer of minder heb zitten kijken, toch? Vliegende vogels tellen helaas niet mee dus had ik na een uur nog geen vogel op papier. Toen ik na een uur een ommetje ging maken zag ik onze Amigo oog in oog staan met een kraai. Dat was de boosdoener en hij had daar natuurlijk de hele tijd gezeten waardoor elke oplettende vogel zich wel drie keer zou bedenken om in onze tuin neer te strijken. Behalve dat ene exemplaar dan.

Voor meer info over vogels tellen klik hier

Jan G. Hazeveld

Dorpsagenda